Η ιστορία του κοάλα, Σαμ...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε (σ.σ. στο νότιο ημισφαίριο όταν στην Ελλάδα έχουμε χειμώνα, εκεί έχουμε καλοκαίρι), ένα κοάλα έγινε το σύμβολο της Αυστραλίας μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που ταλαιπώρησαν χιλιάδες κόσμο και σκότωσαν αμέτρητα ζώα και δεκάδες ανθρώπους. Δείτε την προσπάθεια σωτηρίας του Σαμ, ο οποίος γλύτωσε από τις φλόγες, αλλά όχι από τις συνέπειες των εγκαυμάτων...

H "επανάσταση" του Τζέιμι Ολιβερ...

Ισως οι περισσότεροι να τον έχετε ακούσει ή ακόμα και να τον έχετε δει στην τηλεόραση. Η τελευταία εκπομπή του Τζέμι Ολιβερ έσπασε όλα τα ρεκόρ θεαματικότητας, όταν πήγε στην πόλη της Αμερικής με το μεγαλύτερο ποσοστό παχυσαρκίας. Εκεί τα παιδιά έτρωγαν πίτσα για πρωινό και δεν ήξεραν τι είναι η πατάτα και η τομάτα! Ο Τζέιμι έκανε τη δική του επανάσταση ξεκινώντας από τη βάση της διατροφικής αλυσίδας των παιδιών μιας ολόκληρης πόλης και πηγαίνοντας κόντρα στις επιθυμίες μικρών και μεγάλων. Και όλα αυτά εξαιτίας της ανικανότητας και απερισκεψίας των γονέων και των εκπαιδευτικών, οι οποίοι δεν έμαθαν ποτέ στα παιδιά τους τα βασικά της σωστής διατροφής. Δείτε τα δύο μικρά σε διάρκεια βίντεο ενός εκ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων των τελευταίων ετών. Ο Αγγλος Τζέιμι Ολιβερ, τόσο απλός και γνήσιος, έχει βοηθήσει εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο να μαθαίνουν να τρώνε σωστά, κερδίζοντας έτσι περισσότερα χρόνια ζωής και καλύτερη ποιότητα ζωής.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ...

Οταν κάνεις κάτι για τον εαυτό σου, αυτό θα φύγει μαζί με σένα όταν και εσύ αποχαιρετήσεις τον κόσμο αυτό. Οταν όμως κάνεις κάτι για την κοινωνία και τον τόπο σου, αυτό θα μείνει για πάντα στην αιωνιότητα.
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ. ΤΟ ΤΡΩΚΤΙΚΟ ΕΔΩΣΕ ΦΩΝΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΞΕΣΚΕΠΑΣΕ ΠΟΛΛΑ ΛΑΜΟΓΙΑ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...






(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ

Τέτοιες ώρες είναι εύκολο να κυλήσεις στον συναισθηματισμό. Είναι εύκολο να χαθείς και στο φόβο. Να φτάσεις στο σημείο να πιστεύεις πως η ασφάλειά σου είναι ο φόβος σου. Να ζεις σαν σκια που φοβάται σκιές. Αν κάνω το πρώτο θα είναι λάθος, ενώ αν κάνω το δεύτερο δεν θα σέβομαι τον εαυτό μου και το τελευταίο ρεπορτάζ του Σωκράτη Γκιόλια. Αυτό στο οποίο ο ίδιος έπεσε νεκρός.

Ο Σωκράτης με... πήρε τηλέφωνο πριν από δέκα μέρες για να βγω στην εκπομπή του στο «Θέμα». «Κανόνισε την βδομάδα αυτή να βρεθούμε για να ξεκινήσεις μια εκπομπή στο ραδιόφωνο» είπε πριν κλείσει το τηλέφωνο. «Καλά ρε Σωκράτη μη βιάζεσαι, δεν πρόκειται να χαθούμε» του απάντησα. Χαθήκαμε τελικώς. Ο Σωκράτης χάθηκε. Από τα χέρια κάποιων που αυτοαπακολούνται «Σέχτα Επαναστατών». Φαντάζομαι πως κάποια στιγμή θα βγάλουν και μία προκήρυξη όπου θα λένε διάφορα. Αν έχεις την ικανότητα να σκοτώνεις ανθρώπους έχεις σίγουρα και αυτή να δημιουργείς αιτίες.

Δεν θυμάμαι κανέναν επαναστάτη να σκοτώνει δημοσιογράφους. Μόνο παρακρατικούς. Στην Ελλάδα το 1946 οι ταγματασφαλίτες σκότωσαν στην Μαγνησία τον δημοσιογράφο του Ριζοσπάστη Κώστα Βιδάλη. Και το 1948, άγνωστοι, τον δημοσιογράφο του CBS Τζώρτζ Πόλκ. Η δολοφονία του Πολκ που αποδόθηκε στους αντάρτες, είχε τελικώς για αρχιτέκτονες τις μυστικές υπηρεσίες Βρετανίας και ΗΠΑ.

Έμελλε ο Σωκράτης να αποδείξει, σε αυτό το τελευταίο ρεπορτάζ της ζωής του, πως στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι δολοφονούνται ακόμη. Μήπως απέδειξε και πως υπάρχουν ακόμη παρακρατικοί;

Όταν εμφανίστηκε με προκήρυξή της η Σέχτα Επαναστατών, ήμουν από τους πρώτους που είχα γράψει, πως καμιά αριστερή ομάδα, δεν αυτοαποκαλεί τον εαυτό της με τον προσδιορισμό «σέχτα». Ο όρος σέχτα, είναι αρνητικός για οποιονδήποτε αριστερό. Και είχα αφήσει να εννοηθεί πως το πιθανότερο είναι κάποιος να τον επέλεξε ξεφυλλίζοντας ένα μαρξιστικό λεξικό προσπαθώντας να κάνει αριστερά βαφτίσια. Αλλά ήταν πολύ απολίτικος ή επαγγελματίας προβοκάτορας.

Αυτοί οι «ιδεολογικοί τιμωροί» που φαίνονται να αγνοούν ακόμη και το τι σημαίνει σέχτα, σκότωσαν έναν δημοσιογράφο χωρίς φρουρά, που ήταν ταυτισμένος με την δημιουργία των ισχυρών blogs στην Ελλάδα. Δηλαδή με την αποδυνάμωση των παραδοσιακών και διαπλεκόμενων ΜΜΕ. Έκαναν έτσι εκατοντάδες άλλους να φοβηθούν. Σίγουρα όχι τους φυλασσόμενους ή τους παρακοιμώμενους. Το έκαναν απλώς γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους.

Νομίζω πως η Ελλάδα ζει, ότι έζησε η Ιταλία την δεκαετία του 70 και του 80. Όταν οι Μυστικές Υπηρεσίες και ο παρακρατικός μηχανισμός της Gladio δημιούργησαν στην γειτονική χώρα με βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες,ένα κλίμα φόβου και έντασης, που έκανε να φαντάζει αναγκαίο ένα σκληρό κράτος

Η χώρα μας μπήκε σε αυτήν την τροχιά από το 2004. Όταν το κράτος, στο όνομα εξυπηρέτησης κάποιων «συμφερόντων» του, επέτρεψε σε ομάδες να κινηθούν εξωθεσμικά. Αποκαλύφθηκε πως αυτές οι ομάδες παρακολουθούσαν πολιτικούς και τον πρωθυπουργό, μέσα από το δίκτυο της κινητής τηλεφωνίας. Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, έσβησε τα ίχνη των παρακολουθήσεων-κυκλοφορει σήμερα ελεύθερος- και τρεις υπουργοί της κυβέρνησης Καραμανλή ανέλαβαν να δώσουν την παράσταση της μπουρδολογικής συγκάλυψης. Δεν πιάστηκε κανένας. Το κράτος συνέχισε ήσυχο να κυνηγάει «τρομοκράτες» ίσως γιατί ήταν πολύ βέβαιο πως δεν κινδύνευε από τους υποκλοπείς που μαγνητοφωνούσαν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τα κρατικά μυστικά. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως την περίοδο εκείνη είχε πεθάνει ο υπάλληλος της Vodafone Τσαλικίδης. Στο αρχείο μου έχω μερικές φωτογραφίες του νεκρού Τσαλικίδη. Είναι ήρεμος σαν κοιμισμένος. Όλοι γνωρίζουν πως ένας άνθρωπος που αυτοκτονεί αποφασίζοντας να κρεμαστεί δεν έχει αυτή την όψη. Εκτός αν τον πάρει ο ύπνος την ώρα που κρεμιέται.Η επίσημη εκδοχή όμως είναι πως αυτοκτόνησε.

Πρόσφατα αποκάλυψα πως ένας μηχανισμός της ΕΥΠ έκανε ιδιωτικές παρακολουθήσεις. Ανώτερα στελέχη της Εθνικής Υπηρεσίας είχαν διαμορφώσει ένα παραμάγαζο. Το θέμα έληξε «ομαλά» και πάλι.

Ένα τέτοιο σύστημα χρειάζεται νεκρούς. Μπορεί να είναι αυτοί που ενοχλούν, αυτοί που ξέρουν ή αυτοί που θα παραδειγματίσουν. Οι πολίτες θα γίνουν αυτοί που θα φοβούνται. Και δεν γίνεται να τους σκοτώσουν υπογράφοντας ως παρακράτος. Μπορούν να υπογράψουν ως επαναστάτες. Σημασία έχει ο νεκρός και το μηνυμα και όχι ο δολοφόνος.

Η Ελάδα έχει μπει σε έναν κύκλο ανωμαλίας. Είναι εύκολο να χαθούμε στα δάκρυα και στο φόβο μας. Αυτό θέλουν. Ας μην γελιόμαστε. Τα blogs ήταν για το σύστημα μια κατάσταση εκτός ελέγχου. Όποιες ανεξάρτητες φωνές, επίσης. Η φράση της Σέχτας , «όποιος δημοσιογράφος βρεθεί μπροστά μας θα τον πυροβολήσουμε στο κεφάλι», δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε επαναστατική ρήση. Είναι εκ των πρωτέρων δικαιολόγηση μιας επιλογής που μπορεί να δημιουργήσει την κατακραυγή του κόσμου. Έτσι τώρα φαντάζουν συνεπείς και σκληροί ενώ είναι απλώς δολοφόνοι.

Για τους δημοσιογράφους διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση. Μετράμε και κλαίμε έναν νεκρό,που για πολλούς ήταν ένας φίλος, αλλά πρέπει να μετρήσουμε τις ευθύνες. Αν φοβηθούμε θα έχουμε χάσει. Αν φοβηθούν, θα εξαφανιστούν. Πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά στον κόσμο, και μαζί με την μνήμη του Σωκράτη να υπερασπίσουμε την τιμή μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήνουμε μια χώρα να θεωρεί φυσικά φαινόμενα τη βρωμιά, την ατιμωρησία, το παρακράτος, τις δολοφονίες και τους τρομοκράτες. Και την αφήνουμε

Δεν χρειάζεται μνημόσυνα ο Σωκράτης. Χρειάζεται εμείς να μην νεκρωθούμε.

ΥΓ 1 :Κύριε Χρυσοχοίδη, η αρχική βεβαιότητα της ΕΛΑΣ ότι πρόκειται για εκτελεστές του κοινού εγκλήματος δεν ήταν απαραίτητα λάθος. Ίσως ήρθε η ώρα ωστόσο να προσεγγίσετε το θέμα πολιτικά και όχι αστυνομικά
ΥΓ2: Προς Σέχτα. Η φράση του Μάο «χτύπα έναν για να φοβίσεις 100» που σας είναι αρεστή πού ακριβώς αποσκοπεί στη περίπτωσή σας; Τι κάνουν αλήθεια οι φοβισμένοι δημοσιογράφοι;

Φασισμός, τραμπουκισμός και αναρχία στη χώρα που κάποτε γέννησε τη δημοκρατία...

Μπήκα να ανεβάσω φωτογραφίες sto facebook από τις διακοπές μου και διαβάζω ότι δολοφονήθηκε ο Σωκράτης Γκιόλιας, ο οποίος είναι εκ των ιδρυτών της πρώτης σε επισκεψιμότητα ιστοσελίδας στην Ελλάδα, του τρωκτικού (troktiko.blogspot.com). Επαθα σοκ, στεναχωρήθηκα και απογοητεύτηκα επιβεβαιώνοντας ότι ζούμε στη χώρα των τραμπούκων, της αναρχίας και του φασισμού. Εγραψε πράγματα που τον ενοχλούσαν και αναντιώθηκε σε κουκουλοφόρους και τρομοκράτες και αυτοί τον δολοφόνησαν. Πώς κατάντησε έτσι η χώρα μας; Οι τρομοκρατικές ομάδες είχαν απειλείσει με δολοφονίες μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικούς και δημοσιογράφους. Αλλά, όσο λαμόγιο κι αν είναι ένας πολιτικός, η λύση δεν είναι να τον σκοτώσεις. Τότε γίνεσαι χειρότερος από αυτόν. Πόσώ μάλλον το να δολοφονήσεις έναν δημοσιογράφο όπως ο Σωκράτης Γκιόλας, ένας αληθινός και αυθεντικός επαναστάσης, αφού το τρωκτικό ήταν μια επανάσταση στο χώρο της ενημέρωσης και της δημοσιογραφίας δίνοντας βήμα και λόγο σε κάθε απλό Ελληνα που είχε ίντερνετ στο σπίτι του. Η δολοφονία αυτή παραπέμπει σε άτομα ψυχανόμαλα, οι οποίοι παραμένουν ελεύθεροι και επικίνδυνοι. Ας γνωρίζουν λοιπόν πως ο Γκιόλιας βοήθησε να γίνει η κοινωνία μας καλύτεροι μέσω του τρωκτικού, αφού έβγαιναν στην επιφάνεια σκάνδαλα, λαμογιές και απατωνιές που χωρίς αυτό ενδεχομένως να έμεναν για πάντα στο σκοτάδια. Μακάρι οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι να μην φοβηθούν από τη δολοφονία αυτή και να συνεχίσουν το ειλικρινές και αξιόλογο έργο τους προς το δρόμο της καθαρότητας, του δικαίου και της διαφάνειας (όσοι καθαροί και έντιμοι δημοσιογράφοι έχουν μείνει). Ενδεχομένως να μην είναι πλέον η οικονομική κρίση αυτή που θα μας αναγκάζει να μεταναστεύουμε, αλλά η κατάντια της κοινωνίας μας... Συλλυπητήρια στην οικογένεια του Σωκράτη και στους φίλους του, αλλά πάνω από όλα στην εγγυμονούσα σύζυγό του και το παιδί που άφησε πίσω...

Υπάρχουν και αυτοί που ξεχωρίζουν...

Είναι γεγονός πως όσο περνούν τα χρόνια η κοινωνία μας χαρακτηρίζεται από τη διαφθορά, τους τραμπουκισμούς, τα "βίσματα", την κουτοπονηριά, την ζηλοφθονία, τη βία, την εγκληματικότητα, τον ανθελληνισμό κ.α. , αλλά υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας που συμπορεύονται με τον ελληνικό ήλιο, τη θάλασσα, τα βουνά, τα νησιά, την ιστορία, τον πολιτισμό, τα έθιμα και πάνω από όλα τη μουσική της και μέσω της τέχνης, της μελωδίας και των στίχων κρατούν ζωντανή την αυθεντική και καλή Ελλάδα. Είναι αρκετοί, αλλά απλά παραθέτω ένα μικρό δείγμα από αυτούς... Τους ευχαριστούμε για τη λάμψη τους.

ΘΑ ΠΑΘΕΤΕ ΠΛΑΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΖΟΓΚΛΕΡ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!

Οι καλύτεροι ζογκλέρ στην Ελλάδα έρχονται από το Αγρίνιο και σας τους παρουσιάζουμε!! Είναι ο Ερρίκος, ο Ερτίλ και ο Δημήτρης! Αγαπούν το ποδόσφαιρο και δημιούργησαν αυτό το πανέμορφο βίντεο με τα μαγικά τους για να το αφιερώσουν στην Εθνική Ελλάδος! Απολαύστε τους, αξίζουν τα συγχαρητήριά μας!

Ελληνικές σημαίες σε σπίτια στις Η.Π.Α και στην Αυστραλία

Οποτε ταξιδεύω στο εξωτερικό και συναντώ Ελληνες της διασποράς συγκινούμαι ιδιαίτερα. Υπάρχουν ακόμα πολλοί συμπατριώτες μας που πονάνε την πατρίδα, την αγαπούν πραγματικά και πάντα την νοσταλγούν. Μετανάστες σε μια χώρα που τους αγκάλιασε και τους έδωσε ευκαιρίες. Και εκείνοι με δουλειά, ιδρώτα και θέληση πέτυχαν και ζουν μια άνετη ζωή. Πέρασαν και εκείνοι από δύσκολες στιγμές, η κρίση χτύπησε ακόμα και τη δική τους πόρτα, αλλά την ξεπέρασαν χωρίς γκρίνια, βία, μολότοφ και μιζέρια. Όπως μας δηλώνουν οι Ελληνες της Αστόρια, στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. ποτέ δεν θα περνούσε καν από το μυαλό τους να βγουν στους δρόμους να καίνε και να καταστρέφουν ή να κλείνουν λιμάνια και αεροδρόμια αποτρέποντας χιλιάδες φοιτητές, εργαζομένους και συνταξιούχους να κάνουν τις ολιγοήμερες διακοπές τους (σ.σ. προφανώς οι πλούσιοι επιχειρηματίες, πολιτικοί κ.α. έχουν ιδιόκτητα σκάφη ή πέρνουν ελικόπτερα και αεροπλάνα). Πόσω μάλλον στην πατρίδα τους την Ελλάδα. Και σήμερα δακρύζει η καρδιά τους βλέποντας την Ελλάδα να καταστρέφεται, να πέφτει στα πλοκάμια της τρομοκρατίας και να έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της παγκοσμιοποίησης. Λυπούνται και αναρωτιούνται πως ο Ελληνας έπεσε τόσο εύκολα θύμα των πολιτικών, των Μ.Μ.Ε και της Νέας Τάξης Πραγμάτων με αποτέλεσμα να προτείνεται η κατάργηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία (σ.σ. διότι ακόμα κι αν ορισμένοι Ελληνες είναι άθεοι, η Ορθοδοξία είναι το επίσημο θρήσκευμα του τόπου μας εδώ και 600 χρόνια και αποτελεί μια από τις ζωντανές παραδόσεις μας), των παρελάσεων, να καίγεται η ελληνική σημαία και τα πανεπιστήμια χωρίς την τιμωρία κανενός, οι τηλεοράσεις να μας πλασάρουν αμόρφωτα και ακαλλιέργητα πρότυπα, η ιστορία μας να αλλοιώνεται, η ανασφάλεια να αυξάνεται και τα έθιμά μας να χάνονται, τη στιγμή που στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες οι Ελληνες με περηφάνεια κρατάνε ζωντανές τις παραδόσεις μας, ανεμίζουν την ελληνική σημαία και χτίζουν εκκλησίες. Η προσπάθεια να γκρεμιστεί το ελληνικό έθνος έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα και αντί να αντιδράμε, συνδράμουμε...

Αθωότητα...

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΗΤΑΝ... ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ!

Η 4η Ιουλίου για τους Αμερικανούς είναι η ημέρα ανεξαρτησίας της χώρας τους. Για εμάς τους Ελληνες είναι η ημέρα που μας ξυπνάει αναμνήσεις από την πιο σημαντική και ευτυχισμένη μέρα του έθνους μας τα τελευταία 30 χρόνια. Ποτέ άλλοτε στην τόσο πλούσια ιστορία του τόπου μας δεν βγήκαν στους δρόμους μέσα σε μια νύχτα 7 εκατομμύρια Ελληνες στην Ελλάδα και άλλοι τόσοι στο εξωτερικό.
Μόνο ο αθλητισμός θα μπορούσε να μας χαρίσει τέτοια ανυπέρβλητη χαρά. Στις 4 Ιουλίου του 2004 η Ελλάδα κατάφερε να πετύχει την μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αλλά και του αθλητισμού γενικότερα, κατακτώντας την πρώτη θέση στην Ευρώπη, στο ευρωπαϊκό της Πορτογαλίας.
Στον όμιλό μας, με τη διοργανώτρια Πορτογαλία και με το πανίσχυρο φαβορί την Ισπανία, οι πιθανότητες πρόκρισης στα προημιτελικά ήταν ελάχιστες. Αν προκρινόμασταν θα μιλούσαμε για κάτι το μοναδικό. Το πετύχαμε και προκριθήκαμε. Στα προημιτελικά κόντρα στην Γαλλία του Ζιντάν. Εκεί που φτάσαμε είχαμε πετύχει την υπέρβαση, αν περνούσαμε και τους παγκόσμιους πρωταθλητές Γάλλους θα μιλάγαμε για ένα τεράστιο θαύμα. Το πετύχαμε και προκριθήκαμε. Στα ημιτελικά κόντρα στην Τσέχια του Νέντβεντ και του Μπάρος. Ημασταν το ακλόνυτο αουτσάιντερ. Αν περνούσαμε θα λέγαμε πως πετύχαμε κάτι το ακατόρθωτο, κάτι το απίθανο. Το πετύχαμε και προκριθήκαμε. Στον τελικό αντιμετωπίζουμε την οικοδέσποινα Πορτογαλία του Φίγκο, του Ρονάλντο, του Ντέκο. Αν κερδίζαμε τον τελικό θα μιλάγαμε για την μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών. Τους κερδίσαμε ξανά. Πάλι μέσα στο σπίτι τους και πετύχαμε κάτι για το οποίο συζητάμε και θυμόμαστε με περηφάνια και ανατριχίλα έξι χρόνια μετά λες και ήταν χθες. Και είναι κάτι που θα μνημονεύουμε μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε τη δυνατότητα να δώσω το παρόν μέσα στο "Ντα Λουζ" και να ζήσω από κοντά αυτή την μοναδική στιγμή...