Ο Υπουργός Πολιτισμού, κ. Γερουλάνος, ο Δήμαρχος, κ. Κακλαμάνης, η διευθύντρια της Αρχαίας Αγοράς και ο Σταύρος (σκύλος) της Ηρώδου Αττικού.

Τι σχέση έχουν ένας Υπουργός, ένας Δήμαρχος και ένας σκύλος; Οι δύο πρώτοι πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι οι ηθικοί αυτουργοί για τον θάνατό του τελευταίου. Ο Σταύρος, ο υπέροχος σκύλος που ζούσε χρόνια στην Ηρώδου Αττικού, συνόδευε την φρουρά των Ευζώνων σε κάθε αλλαγή σκοπιάς και είχε γνωρίσει όλα τα υψηλά πολιτικά πρόσωπα και επίσημους επισκέπτες του Προεδρικού Μεγάρου δεν υπάρχει πια. Πέθανε προχτές από θερμοπληξία. Έσβησε μέσα σε ταχυπαλμία και δύσπνοια, συμπτώματα της θερμοπληξίας που τον έπληξε και επέφεραν αργά και βασανιστικά ανακοπή καρδιάς. Γιατί δεν υπήρχε στάλα νερό να δροσιστεί σε περίοδο καύσωνα. Γιατί ο Δήμαρχος Αθηναίων αρνείται σθεναρά εδώ και χρόνια να επανατοποθετήσει τις ποτίστρες για να πίνουν νερό τα αδέσποτα. Το ίδιο αρνείται και το τμήμα Αδέσποτων Ζώων του Δήμου που διευθύνεται από κτηνίατρο, η οποία όφειλε να γνωρίζει ότι τα αδέσποτα έχουν απόλυτη ανάγκη το νερό για να επιβιώσουν σε μια πόλη από τσιμέντο χωρίς ίχνος σκιάς. Το ίδιο όφειλε και ο κ. Δήμαρχος που είναι γιατρός και γνωρίζει πολύ καλά ότι τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι και τα ζώα ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και προσβάλλονται πολύ εύκολα από θερμοπληξία. Παρά τις άπειρες επιστολές, διαμαρτυρίες και παρακλήσεις μας να επανατοποθετηθούν οι ποτίστρες-που ήταν δωρεά δημότη-, παρά τις επισημάνσεις ότι τα ζώα δεν επιβιώνουν χωρίς νερό και ότι κινδυνεύουν άμεσα κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, πότε δεν εισακουστήκαμε, όλοι εμείς οι απλοί φιλόζωοι που χρόνια φροντίζουμε ανελλιπώς τα αδέσποτα στους αφιλόξενους δρόμους της πόλης. Προχτές θυσιάστηκε ο Σταύρος στην αδιαφορία και αναλγησία της κρατικής μηχανής να φροντίσει σωστά τα αδέσποτα που επανατοποθετούνται. Ο Σταύρος είναι θύμα της έπαρσης των διοικούντων τον Δήμο Αθηναίων να κάνουν αποδεκτό το αίτημα των Δημοτών να έχουν πρόσβαση σε νερό τα αδέσποτα. Άγνωστο σε εμάς όλους πόσα άλλα ζώα σαν τον Σταύρο είχαν την ίδια τύχη και φρικτό θάνατο με το αίσθημα της ασφυξίας. Ελπίζουμε ότι η θυσία του Σταύρου να είναι και η τελευταία και ο κ. Δήμαρχος Αθηναίων να αλλάξει στάση και να αποφασίσει επιτέλους να επανατοποθετήσει τις ποτίστρες.

Το ίδιο σκηνικό διαδραματίζεται το τελευταίο διάστημα στην Αρχαία Αγορά όπου η Αρχαιολόγος διευθύντρια και υπεύθυνη του χώρου έχει δώσει εντολή τα τέσσερα εναπομείναντα αδέσποτα του χώρου, τα οποία γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ζουν εδώ και πολλά χρόνια στον συγκεκριμένο χώρο, να μην λαμβάνουν ΟΥΤΕ μια στάλα νερό. Καταδικάζοντας τα έτσι σε αργό και βέβαιο θάνατο. Οι λεκάνες με νερό απομακρύνονται άμεσα με διαταγή της διευθύντριας. Το ίδιο απομακρύνονται οι λεκάνες με νερό που τοποθετούν οι φιλόζωοι στα παρτέρια και πάρκα από τους υπαλλήλους του τμήματος καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων. «Εντολή εκ των άνωθεν. Εστία μόλυνσης!», υποστηρίζουν.

(Ευχαριστώ την κα Τίνα Παπά για το άρθρο και την ευαισθησία της)