Χατσίκο... Το συγκινητικότερο έργο (Hatchi - Based on a true story)

Τις δύο τελευταίες φορές που δάκρυσα ήταν επειδή συγκινήθηκα με κάτι που αφορούσε τα ζώα. Ενα βίντεο με το Λιοντάρι τον Κρίστιαν που ξανασμίγει με τα αφεντικά του (http://axion-esti.blogspot.com/2008/08/most-moving-video-of-all-time.html), τον άδικο θάνατο του δαμαστή των άγριων ζώων, Stewe Irwin ή και τον θάνατο του δικού μου σκύλου. Στη ταινία Χατσίκο δάκρυσα περισσότερο από κάθε άλλη. Διότι δείχνει πόσο μπορεί ένας σκύλος να δεθεί με τον άνθρωπο και πόσο πιστός μπορεί να μείνει ακόμα και μετά το θάνατο του αφεντικού του και μέχρι το δικό του θάνατο. Μία αγάπη που χαρακτηρίζεται από αγνή και καθαρή ανιδιοτέλεια, αφού τα εννιά χρόνια καθημερινής προσμονής δείχνουν στον ανώτατο βαθμό την καθαρότητα της ψυχής και των συναισθημάτων του ζώου.
Το έργο αυτό είναι βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Χατσίκο, ο οποίος γεννήθηκε στην Ιαπωνία το 1923 και υιοθετήθηκε από τον καθηγητή Εϊζαμπούρο Ουένο. Ο καθηγητής πήγαινε καθημερινά στο πανεπιστήμιο του Τόκιο με το τρένο και ο Χατσίκο τον συντρόφευε μέχρι τον σταθμό και τον περίμενε εκεί ώσπου εκείνος να επιστρέψει. Δύο χρόνια αργότερα ο Ουένο υπέστη καρδιακό επεισόδιο και απεβίωσε, αλλά ο αγαπημένος του σκύλος συνέχισε να πηγαίνει καθημερινά στον σταθμό για τα επόμενα εννέα (!!!) χρόνια περιμένοντας μάταια το αφεντικό του να επιστρέψει... Και μόνο που το γράφω δακρύζω. Δείτε το, θα σας αρέσει και θα σας κάνει καλό.