Τι ξεχωριστό έχουν αυτές οι φωτογραφίες;

Θαυμάστε αυτές τις πανέμορφες δημιουργίες. Κοιτάξτε όλες τις ζωγραφιές και διαβάστε στο τέλος τι το ιδιαίτερο έχουν.






Λοιπόν, το ιδιαίτερο είναι πως είναι ζωγραφισμένες μόνο με ένα απλό μολύβι...
αλλά το πιο σημαντικό και ξεχωριστό είναι πως αυτός που τις ζωγράφισε τις έκανε με το στόμα. Μετά από ένα δυστύχημα στην άρση βαρών όταν πήγαινε γυμνάσιο, ο Νταγκ Λάντις έμεινε παραπληγικός από τον λαιμό και κάτω. Από εκείνη την ημέρα και μετά, περνούσε πολύ ώρα μπροστά στην τηλεόραση. Ο αδελφός του προβληματίστηκε και ήθελε να κάνει κάτι. Ετσι του ζήτησε να ζωγραφίσουν και οι δύο μια ίδια εικόνα. Εκείνος με τα χέρια και ο Νταγκ με το στόμα. Από τότε ο Νταγκ Λάντις ανακάλυψε το ταλέντο του, το οποίο στην συνέχεια καλλιέργησε και με πολλές ώρες σκληρής δουλειάς έφτασε στο αποτέλεσμα που μόλις είδατε στις εικόνες. Ηθικό δίδαγμα: "1ον) Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει μόνο δεν θέλω και 2ον) Οπου υπάρχει η θέληση, υπάρχει τρόπος".



http://www.mouthart.com

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΟ... ΟΙ ΔΥΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ, ΜΑΖΙ... ΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΤΕΛΙΟΣ

Ενα σπάνιο ντοκουμέντο από τον καλύτερο μουσικοσυνθέτη και τον καλύτερο τραγουδιστή στον πλανήτη. Ξέρω ότι η υπέρβολη πρέπει να έχει και όρια. Είμαι υπερβολικός, αλλά για μένα και οι δύο είναι οι καλύτεροι που υπήρξαν ποτέ. Χαρακτηρίζοντάς τους με αυτόν τον τρόπο θέλω να δείξω την απέραντη εκτίμηση, σεβασμό και θαυμασμό για τις δύο αυτές προσωπικότητες.
Αρκετοί Ελληνες είναι υπερήφανοι επειδή αποτελούν απογόνους των Αρχαίων Ελλήνων. Πόσοι από εμάς όμως έχουμε σχέση με τους Αρχαίους Ελληνες; Πόσοι από εμάς έχουμε προσφέρει στην κοινωνία; Εγώ σίγουρα όχι. Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Στέλιος Καζαντζίδης όμως σίγουρα ναι. Αυτοί οι δύο είναι από τους λίγους Ελληνες που γεννήθηκαν τον εικοστό αιώνα και βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο των κορυφαίων ονομάτων της Αρχαίας Ελλάδας. Ολοι οι υπόλοιποι που έχουμε δημιουργήσει σήμερα μια Ελλάδα που είναι βουτηγμένη στην μιζέρια, στην γκρίνια, στον ωχαδελφισμό, στην ζηλοφθονία, στην υπεροψία, στην μικροψυχία, στον τραμπουκισμό, στην έλλειψη καλλιέργειας και μόρφωσης, στις καταχρήσεις, στην παιδεραστία, στην κακοποίηση παιδιών, γυναικών και ζώων και σε άλλα πολλά, θα πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί υπεράνθρωπες προσπάθειες για να φτάσουμε έστω κοντά σε εκείνους... Μέχρι τότε όμως, ας απολαύσουμε αυτό το αριστούργημα:

H ENNOIA TΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ

«Ζωή δεν είναι να περιμένεις να σταματήσει η βροχή. Είναι να μάθεις να χορεύεις κάτω από τη βροχή!»


Θλίψη...


Αθωότητα...


Πόνος...


Συμπαράσταση...


Φιλία...


Υπομονή...


Σωτηρία...


Ο καλύτερος φίλος...


Στοργή...

Τέχνη σε μια κόλλα χαρτί, χωρίς πινέλα και μολύβια.

Eγινε πρόσφατα ένας διαγωνισμός τέχνης σε χώρα του εξωτερικού. Οι διαγωνιζόμενοι είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν σε μία κόλα λευκού χαρτιού, χωρίς στιλό, μολύβι, μαρακαδόρους ή πινέλα. Δείτε το εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΣΤΙΣ Η.Π.Α

Προβλήθηκε μόνο μία φορά στο μουσικό κανάλι MTV. Aπαγορεύτηκε από την κυβέρνηση της Αμερικής.

ΣΚΙΕΣ...

Τέχνη από... σκουπίδια! Για πρώτη παρακολουθούμε κάτι ανάλογο. Eκπλησσόμαστε ευχάριστα.

Ευχαριστούμε !

Για μένα προσωπικά και οι δύο έχουν το αλάθητο του Πάπα. Οτο Ρεχάγκελ και Αγγελος Χαριστέας έχουν ακούσει τα χειρότερα από τους Ελληνες οπαδούς. Η αχαριστία είναι μεγάλο μειονέκτημα. Ξεχάσαμε ως λαός ότι ο Γερμανός προπονητής μάς οδήγησε στην μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών, στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού, ενώ εχθές μας έδειξε το δρόμο προς το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Ο Αγγελος Χαριστέας πέτυχε το νικητήριο τέρμα στον τελικό της Πορτογαλίας, ενώ ήταν βασικός στον "τελικό" απέναντι στην Ουκρανία, νίκη που μας χάρισε την πρόκριση στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής. Ολοι κάνουμε λάθη, κανείς δεν είναι τέλειος. Εκείνοι όμως έκαναν λάθη, αλλά παράλληλα χάρισαν ανυπολόγιστη χαρά στους Ελληνες σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Εμείς κάνουμε λάθη και δεν προσφέρουμε τίποτα... Στο μέλλον θα έρθουν πάλι άσχημες στιγμές, μπορεί στο Μουντιάλ να μην πάμε καλά, όμως οι αγνοί φίλαθλοι θα είμαστε πάντα εκεί για να σας στηρίζουμε. Η αφίσα τους υπάρχει κολλημένη στον τοίχο του δωματίου μου από το 2004 και θα παραμείνει εκεί για πολλά ακόμη χρόνια.

Ενας Λιθουανός ήρωας καταζητείται από την αστυνομία

Ορισμένες υποθέσεις μέσα μια κοινωνία είναι υπεράνω νόμου. Μερικές φορές η ηθική είναι πιο δυνατή και δίκαιη από κάθε νόμο. Η υπόθεση του Λιθουανού Ντράσιους Κέντις είναι μία από αυτές.
Τα κυκλώματα παιδεραστών -και στην Ελλάδα- αποτελούνται και από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, δημοσιογράφους, δικαστές, ιατρούς, πολιτικούς, δικαστές κ.α. Για το λόγο αυτό είναι πολύ δύσκολη η σύλληψη μελών των κυκλωμάτων παιδοφιλίας, ίσως της πιο απεχθούς και καταδικαστέας πράξης στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Στην Λιθουανία, πριν από μερικά χρόνια ένα μικρό, ανήλικο κοριτσάκι αποκάλυψε στον πατέρα της ότι υπέστη βιασμό από έναν πολιτικό και έναν δικαστή. Εκείνος παρακολούθησε τους δύο υπόπτους και ηχογράφησε τις συνομιλίες τους από τις οποίες αποδεικνυόταν ότι ήταν ένοχοι.
Εστειλε τις κασέτες στην δικαιοσύνη και στα Μ.Μ.Ε της χώρας. Μετά από ένα σχεδόν χρόνο ο φάκελος έκλεισε και οι δύο κατηγορούμενοι αθωώθηκαν. Μια κοπέλα βιάστηκε και ο πατέρας του έψαχνε δικαιοσύνη σε ένα διεφθαρμένο κράτος. Τον έπνιγε το δίκιο του και αποφάσισε να πάρει το νόμο στα χέρια του. Αφού είδε ότι η δικαιοσύνη της Λιθουανίας δεν ήθελε την σύλληψη των δύο δραστών, ο Ντράσιους Κέντις τους ακολούθησε και τους σκότωσε. Σήμερα καταζητείται ως δολοφόνος. Μεγάλα κινήματα έχουν δημιουργηθεί σε όλη την Ευρώπη υπέρ του Ντράσιους. Στη χώρα του είναι ένας εθνικός ήρωας. Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε θα δείτε τα πρόσωπα των ενόχων.

Η αντίδραση ενός σκύλου...

To βίντεο αυτό το πήρα από το υπ' αριθμόν ένα μπλογκ της Ευρώπης, το τρωκτικό.
Αυτό που θα δείτε είναι η αντίδραση ενός σκύλου όταν μετά από επτά μήνες αντικρίζει ξανά το αφεντικό του το οποίο έλειπε στο Ιράκ. Δεν πρέπει να υπάρχει πιο αγνό και αθώο ον στον πλανήτη όσο ο σκύλος. Τα συναισθήματά του δεν έχουν όρια. Οτι κι αν του κάνεις, όσο κι αν του φωνάξεις ή το χτυπήσεις αυτό θα σε αγαπάει περισσότερο από τον ίδιο του τον εαυτό. Αγάπη αυθεντική, ειλικρινής και ανιδιοτελής. Και δυστυχώς υπάρχουν άτομα που βασανίζουν τα ζώα. Ενα ακόμa δείγμα του επιπέδου της κοινωνίας μας, καθώς και το ότι πολλές φορές δεν επικρατεί το σωστό και το δίκαιο. Οι κακοί δεν είναι στην φυλακή όπως συνήθως λέγεται... Εκατομμύρια βασανιστές, παιδεραστές, βιαστές είναι εκεί έξω και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο, εκείνοι είναι έξω και διαπράττουν τα εγκλήματά τους. Ας προσπαθήσουμε όλοι να βελτιώσουμε την κοινωνία μας με το να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Στο μεταξύ όμως, ας απολαύσουμε αυτό το υπέροχο βίντεο...

Να πω τον πόνο μου στις γάτες...

...είναι στιγμές που θέλεις να πεις τον πόνο σου σε κάποιον. Σε πνίγει το δίκιο, πονάς για κάτι, στεναχωριέσαι, είσαι λυπημένος... και το μόνο που επιθυμείς είναι αυτός που σε ακούει να σου πει ότι έχεις δίκιο. Ομως οι περισσότεροι θα βρουν κάτι να πουν για να σου δείξουν ότι έχεις άδικο. Πνεύματα αντιλογίας... Εκείνη όμως την στιγμή το τελευταίο που θέλεις να κάνεις είναι να ακούσεις πως έχει άδικο. Για αυτό τι κάνεις; Λες τον πόνο σου στις γάτες...

Τι κάναμε τότε και τι κάνουμε τώρα...

Καλησπέρα :)

Τα συμπεράσματα που θα ακολουθήσουν δεν είναι ούτε για να μας πιάσει απαισιοδοξία και νοσταλγία, ούτε για να τα βάψουμε... μαύρα. Δυστυχώς, όλα ισχύουν. Κανένα δεν είναι ψέμα ή υπερβολή. Για ορισμένους ισχύουν τα περισσότερα, για άλλους λιγότερα.
Το σημαντικό είναι να προβληματιστούμε και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να βελτιώσουμε την κοινωνία μας και να την κάνουμε πιο αγνή, ειλικρινής και ανθρώπινη, όπως ήταν
κάποτε . . .

Κ Α Π Ο Τ Ε. . . ΣΗΜΕΡΑ... δουλεύαμε οκτώ ώρες έχουμε χάσει το μέτρημα είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας τα λέμε μέσω MSN και Skype είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά πίνουμε εμφιαλωμένο και... αρρωσταίνουμε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας δεν έχουμε χρόνο για κανένα.... λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό μας τa λέει ο navigator ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και... ήμασταν ευτυχισμένοι ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα... είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος τα βλέπουμε στην τηλεόραση και στο ίντερνετ ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά το λέμε και με SMS αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σαν τον Σεφέρη παίρνουν από την Πετρούλα και την Τζούλια ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ... οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή τραγουδούν με κάτι... άλλο ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Λέμε «Αυτός φταίει»... Τα παιδιά έβλέπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς. νοιαζόμασταν για τον γείτονα ο ένας γείτονας ζηλεύει τον άλλον Ζούσαμε με ένα μισθό ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, πενιές και τραγούδι μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια.. τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός μας δανείζουν οι τράπεζες δουλεύαμε για να ζήσουμε ζούμε για να δουλεύουμε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν αισιόδοξοι κι ευτυχισμένοι! έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας...

...

<

KAΘΗΛΩΤΙΚΟ

Κατά την προσωπική μου άποψη, ένα από τα ομορφότερα τραγούδια των τελευταίων ετών. Τους εξαιρετικούς στίχους έγραψε ο Ηλίας Κατσούλης (σ.σ. Εισιτήριο στην τσέπη σου, Καράβια χιώτικα, Τα σμυρνέικα τραγούδια, Με τα φτερά του έρωτα, κ.α.), ο οποίος πέρυσι έφυγε από τη ζωή. Την υπέροχη μουσική συνέθεσε ο ίδιος ο Γιάννης Πλούταρχος, γεγονός που δείχνει ότι ο ξεχωριστός αυτός καλλιτέχνης έχει ταλέντο και ως συνθέτης.
Το καλοκαίρι είχα παρακολουθήσει από κοντά συναυλία του Πλούταρχου στην Αρχαία Ολυμπία. Είχε τόσο κόσμο που περίποου 2.000 άτομα έμειναν εκτός. Τη συναυλία παρακολούθησαν άτομα ηλικίας από 5 έως 75 ετών. Πολλοί λίγοι τραγουδιστές μπορούν να καταφέρουν κάτι ανάλογο και να χαρίσουν ένα χαμόγελο σε άνδρες και γυναίκες, αγόρια και κορίτσια κάθε ηλικίας. Κλείνω αργά τα βλεφαρά μου...

ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΧΟΡΕΥΕΙ, ΕΝΑΣ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ !

Παρακολούθησα αυτό το βίντεο και μου άρεσε πολύ. Αισιοδοξία και χαρά πηγάζει από τον χορό των λουομένων. Δεν έχει καμία σχέση με όσους χορεύουν σε ηλεκρονικούς ρυθμούς της trance ή της psychedelic. Στο βίντεο αυτό κανείς δεν έχει πάρει ναρκωτικά, κανένας δεν ντρέπεται και οι πρωταγωνιστές είναι κάθε ηλικίας. Μακάρι να γινόταν παντού και πιο συχνά. Το τραγούδι λέγεται Catch My Disease. Ερμηνευτής ο Ben Lee.