Αλικάντε, Ισπανία, Μάιος 2000. Με κοντό μαλλί τότε, 21 χρόνων... Δεν ήθελα εκείνον τον ρόλο, αφού ο πρωταγωνιστής κάπνιζε. Αλλά δεν τον ήθελε κανένας άλλος. Οι υπόλοιποι ρόλοι είχαν ήδη δοθεί, αρά καταλήξαμε σε δύο πρόσωπα, σε έναν φίλο μου Ισπανό και σε μένα. Θα ρίχναμε κορώνα ή γράμματα. Εγώ ευχόμουν τότε να μην κέρδιζα εκείνον τον ρόλο. Τελικά έπεσε η... κορώνα κι εγώ έπρεπε να παίξω τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Και ως αποτέλεσμα έζησα μια από τις σπουδαιότερες εμπειρίες της ζωής μου...Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι μόνο μερικά λεπτά από το έργο. Πέρασα και ελληνικούς υπότιτλους. Η κορυφαία στιγμή ήταν το χειροκρότημα των Ισπανών όταν βγήκα ξανά στη σκηνή στο τέλος. Το βλέπω και σήμερα και ανατριχιάζω ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου