Ενα παιδάκι βρίσκει παρηγοριά στο σκύλο του,
ένα άτομο με ειδικές ανάγκες φιλάει το στήριγμα και βοηθό του,
μια γάτα βρίσκει ζεστασιά κάτω από το σώμα του φίλου της.
Ενας ηλικιωμένος απλώνει το χέρι του στον καλύτερό του φίλο,
μια κοπέλα με λευχαιμία κερδίζει ελπίδες δίπλα στον σκύλο της.
Ενας ξανθός πιτσιρικάς με μαλλιά στο ίδιο χρώμα με των σκύλων του γίνεται ένα με το λαμπραντόρ και τα λαμπραντοράκια...
Ο σκύλος είναι πάντα εκεί, με ανιδιοτέλεια.
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Σκύλος, παρών στις χαρές και στις λύπες.
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
1:51 π.μ.
3
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΕΤΟΥ...
Στίχοι: Στέλιος Μπικάκης
Μουσική: Στέλιος Μπικάκης & Γιάννης Γιοκαρίνης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Μπικάκης
Σου το 'χα πει, πως δεν θα αντέξω στην ζωή μου άλλο πόνο
από παιδί, μέσα στης πίκρας τα κανάλια μεγαλώνω
μες τη ζωή, όσοι μου μίλησαν για αγάπη και συμπόνοια
γίναν πληγές, που μου σημάδεψαν τα πιο καλά μου χρόνια
κι ήρθες κι εσύ, σαν μιαν αγάπη που ελπίδα μόνο δίνει
σε μια βραδιά, να μου γκρεμίσεις ό,τι μου 'χει απομείνει
Με τα μάτια αετού
και καρδιά μικρού παιδιού
στη ζωή περπάτησα
Κι όμως έριξαν φωτιά
στην περήφανη ματιά
και την παιδική καρδιά
πλήγωσαν και μάτωσαν
Σου το 'χα πει, ότι πετώ με τα φτερά μου τσακισμένα
για αυτό θα δεις, πολλά παράπονα στα μάτια μου κρυμμένα
κι αν ξενυχτώ μ' ένα χαμόγελο στα στολισμένα βράδια
κοίτα να δεις, μέσα στο γέλιο μου του πόνου τα σημάδια
κι ήρθες κι εσύ, δήθεν να φέρεις στην ζωή μου ό,τι έχω χάσει
μα τελικά, μόνο η νύχτα τρυφερά μ' έχει αγκαλιάσει
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
3:54 μ.μ.
2
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Aκούραστοι εργάτες...
Δείτε αυτά τα δύο συγκλονιστικά βίντεο από τη ζωή των μυρμηγκιών και ίσως το ξανασκεφτείτε δεύτερη φορά πριν τα... λιώσετε με τις παντόφλες.
Στο πρώτο βίντεο θα παρακολουθήσετε τι αποκαλύπτεται σε αποικία μυρμηγκιών μετά από μέρες ανασκαφών και στο δεύτερο θα δείτε τι καταφέρνουν μέσα σε τρεις ημέρες συνεχόμενης και ακατάπαυστης δουλειάς.
Στο πρώτο βίντεο θα παρακολουθήσετε τι αποκαλύπτεται σε αποικία μυρμηγκιών μετά από μέρες ανασκαφών και στο δεύτερο θα δείτε τι καταφέρνουν μέσα σε τρεις ημέρες συνεχόμενης και ακατάπαυστης δουλειάς.
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
4:03 μ.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010
Μικρέ, ευχαριστούμε που μας διδάσκεις.
Συρία, Μέση Ανατολή, πριν από μερικά χρόνια. Ενας πιτσιρικάς, πάνω από δέκα χρόνων δεν είναι, πουλάει γλυκά στο κέντρο της Δαμασκού.
Διαβάζει, δουλεύει και παίζει μπάλα (σ.σ. φοράει ποδοσφαιρικά παπούτσια). Εχει χρόνο για τα πάντα, αν και δεν θα έπρεπε να εργάζεται σε τόσο μικρή ηλικία. Παρόλα αυτά δεν γκρινιάζει, δεν μεμψιμοιρεί, είναι αποφασισμένος να πάει μπροστά και να κοιτάξει τη ζωή μέσα στα μάτια. Εμεις έχουμε τα πάντα και γκρινιάζουμε για κάθε μικρή λεπτομέρεια, για κάθε είδους χαζομάρα. Τα παιδάκια σήμερα στις δυτικές κοινωνίες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη "όχι". Εχουν τα πάντα, ότι ζητήσουν. Είναι κακομαθημένα και παραχαϊδεμένα, και δεν φταίνει αυτά, αλλά οι άπειροι γονείς που δεν διαβάζουν εκ βάθους τις ανάγκες των καρπών τους. Που χαρίζουν εύκολα το ναι, για να τα ξεφορτωθούν. Το παιδάκι της εικόνας δεν έχει ζητήσει ποτέ ένα play station, ούτε το τελευταίο μοντέλο κινητού, ούτε καν ένα καλό ζευγάρι παπούτσι. Ωστόσο, ίσως να είναι ακόμα πιο ευτυχισμένο από τα παιδάκια γύρω μας.
Προσαρμόζεται στην σκληρή καθημερινότητα μιας άδικης ζωής και νιώθει χαρούμενος που μπορεί και μαθαίνει. Από μικρός μέσα στους δρόμους, ο φίλος μας αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα ζωής...
Διαβάζει, δουλεύει και παίζει μπάλα (σ.σ. φοράει ποδοσφαιρικά παπούτσια). Εχει χρόνο για τα πάντα, αν και δεν θα έπρεπε να εργάζεται σε τόσο μικρή ηλικία. Παρόλα αυτά δεν γκρινιάζει, δεν μεμψιμοιρεί, είναι αποφασισμένος να πάει μπροστά και να κοιτάξει τη ζωή μέσα στα μάτια. Εμεις έχουμε τα πάντα και γκρινιάζουμε για κάθε μικρή λεπτομέρεια, για κάθε είδους χαζομάρα. Τα παιδάκια σήμερα στις δυτικές κοινωνίες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη "όχι". Εχουν τα πάντα, ότι ζητήσουν. Είναι κακομαθημένα και παραχαϊδεμένα, και δεν φταίνει αυτά, αλλά οι άπειροι γονείς που δεν διαβάζουν εκ βάθους τις ανάγκες των καρπών τους. Που χαρίζουν εύκολα το ναι, για να τα ξεφορτωθούν. Το παιδάκι της εικόνας δεν έχει ζητήσει ποτέ ένα play station, ούτε το τελευταίο μοντέλο κινητού, ούτε καν ένα καλό ζευγάρι παπούτσι. Ωστόσο, ίσως να είναι ακόμα πιο ευτυχισμένο από τα παιδάκια γύρω μας.
Προσαρμόζεται στην σκληρή καθημερινότητα μιας άδικης ζωής και νιώθει χαρούμενος που μπορεί και μαθαίνει. Από μικρός μέσα στους δρόμους, ο φίλος μας αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα ζωής...
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
5:52 μ.μ.
2
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Παιδεία, τότε και σήμερα.
Η έλλειψη καλλιέργειας, ο τραμπουκισμός, η αδιαφορία των γονέων για το ήθος των παιδιών τους και η "φθηνή" ελληνική τηλεόραση έχουν καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της σημερινής νεολαίας.
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
5:35 μ.μ.
1 σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010
Ποτέ την μάνα μην πικραίνεις
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Γεράσιμος Κλουβάτος
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Γκρέυ
Ποτέ τη μάνα, τη μάνα μην πικραίνεις
ποτέ σκληρά μην της φερθείς
γιατί στις δύσκολες, στις δύσκολες στιγμές σου
"πού είσαι μά-, αχ, μάνα μου" θα πεις.
Σαν τη μάνα κανείς δεν σε προσέχει
και χαρά, χαρά σ' όποιον την έχει.
Μονάχα η μάνα, η μάνα θα σε νιώσει
στον πόνο σου και στη χαρά.
Αυτή κουράγιο, κουράγιο θα σου δώσει
όταν σε βρει, σε βρει μια συμφορά.
Πόσο αξίζει, αξίζει η μανούλα
ρωτήστε κι ένα ορφανό,
όταν για μάνα, για μάνα τού μιλήσεις
θ' αναστενά-, θ' αναστενάξει με καημό.
Μετά το υπέροχο τραγούδι για την μάνα που γράφτηκε πίσω στη δεκαετία του 50', ακούμε την "Στέλλα την Σμυρνιά" για τις χαμένες πατρίδες του Γιώργου Μουκίδη με τη φωνή του Νότη Σφακιανάκη. Ανάμεσα στα καλύτερα ελληνικά τραγουδία των τελευταίων 20 ετών. Το τραγούδι ξεκινάει με την πρώτη παράγραφο του παραπάνω τραγουδιού, "Ποτέ την μάνα μην πικραίνεις".
Μουσική: Γεράσιμος Κλουβάτος
Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Γκρέυ
Ποτέ τη μάνα, τη μάνα μην πικραίνεις
ποτέ σκληρά μην της φερθείς
γιατί στις δύσκολες, στις δύσκολες στιγμές σου
"πού είσαι μά-, αχ, μάνα μου" θα πεις.
Σαν τη μάνα κανείς δεν σε προσέχει
και χαρά, χαρά σ' όποιον την έχει.
Μονάχα η μάνα, η μάνα θα σε νιώσει
στον πόνο σου και στη χαρά.
Αυτή κουράγιο, κουράγιο θα σου δώσει
όταν σε βρει, σε βρει μια συμφορά.
Πόσο αξίζει, αξίζει η μανούλα
ρωτήστε κι ένα ορφανό,
όταν για μάνα, για μάνα τού μιλήσεις
θ' αναστενά-, θ' αναστενάξει με καημό.
Μετά το υπέροχο τραγούδι για την μάνα που γράφτηκε πίσω στη δεκαετία του 50', ακούμε την "Στέλλα την Σμυρνιά" για τις χαμένες πατρίδες του Γιώργου Μουκίδη με τη φωνή του Νότη Σφακιανάκη. Ανάμεσα στα καλύτερα ελληνικά τραγουδία των τελευταίων 20 ετών. Το τραγούδι ξεκινάει με την πρώτη παράγραφο του παραπάνω τραγουδιού, "Ποτέ την μάνα μην πικραίνεις".
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
8:03 μ.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010
Περί πολυπολιτισμικότητας...
* Aρθρο του Κωνσταντίνου Χολέβα βασισμένο σε συνέντευξη της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ σχετικά με την πολιτισμικότητα:
Το Βυζάντιο ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους).
Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας.
Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευε να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν προοδευτικοί. Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου. Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ως Ορθόδοξος Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου.
Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας. Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της λαθρομεταναστεύσεως.
*Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: Βυζαντινολόγος ιστορικός, πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, πρώτη γυναίκα πρύτανης του ίδιου πανεπιστημίου και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Ευρώπης. Είναι πρόεδρος, μεταξύ άλλων, του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και επίτιμη πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Διετέλεσε πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων και πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou- Beaubourg.
Το Βυζάντιο ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους).
Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Αντί να θαυμάζουμε το μονοπολιτισμικό Βυζάντιο (Ρωμανία) έχουμε διδαχθεί από ξενόφερτες προπαγάνδες και από θορυβώδεις μειοψηφίες να υμνούμε την πολυπολιτισμικότητα. Κάποιοι θέλουν να μεταφέρουν άκριτα στη χώρα μας πρότυπα κοινωνιών που δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία μας, την ψυχοσύνθεσή μας, τις κοινωνικές ανάγκες μας.
Το πολυπολιτισμικό πρότυπο δοκιμάσθηκε στις ΗΠΑ που είναι εξ ολοκλήρου χώρα μεταναστών. Στην Ευρώπη οι σοβαρές χώρες καταπολεμούν την πολυπολιτισμικότητα και μιλούν για ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο που οφείλουν όλοι να ακολουθούν. Απόρροια της πολυπολιτισμικής ψυχώσεως στην Ελλάδα είναι και η αδράνεια των ελληνικών αρχών κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια έναντι του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης. Όποιος μιλούσε δημοσίως κατά του αλόγιστου και ανεξέλεγκτου αριθμού λαθρομεταναστών κινδύνευε να δεχθεί τα γνωστά κοσμητικά επίθετα που χρησιμοποιούν οι δήθεν προοδευτικοί. Σε όλη την Ευρώπη καταρρέει η ιδεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Οι λαοί τονώνουν την εθνική συνείδηση και θέτουν όρια στον αριθμό των μεταναστών που μπορούν να αντέξουν. Όταν σε μία χώρα οι κυβερνώντες δεν λαμβάνουν μέτρα υπέρ της μονοπολιτισμικής κοινωνίας τότε διογκώνεται η Ακροδεξιά. Το είδαμε στις Ολλανδικές εκλογές του Ιουνίου. Όποιοι ειλικρινά δεν θέλουν να αφήσουν τη λύση των προβλημάτων σε ακραία πολιτικά κινήματα θα πρέπει να ωθήσουν τα κόμματα εξουσίας, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά , να λάβουν καίρια μέτρα κατά των πολυπολιτισμικών μύθων. Ο ρατσισμός δεν κερδίζει έδαφος όταν προστατεύουμε τις εθνικές και θρησκευτικές αξίες της πλειοψηφίας του λαού μας. Αντιθέτως κερδίζει έδαφος όταν αγνοούμε τα δικαιώματα των πολλών στο όνομα ενός κίβδηλου ανθρωπισμού που αφήνει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι και οδηγεί σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού. Ως Ορθόδοξος Χριστιανός αντιτίθεμαι στα δύο άκρα. Και στον φυλετισμό-ρατσισμό, αλλά και στους πολυπολιτισμικούς και εθνομηδενιστικούς μύθους. Η ελληνική κοινωνία οφείλει να σταματήσει την κίνηση του εκκρεμούς από το ένα στο άλλο άκρο και να χαράξει τη μέση οδό της Αριστοτελικής λογικής. Ούτε μπορούμε να γίνουμε φρούριο με κλειστές πόρτες ούτε να μετατραπούμε σε παράδεισο του κάθε λαθρομετανάστη και δουλεμπόρου.
Η μονοπολιτισμικότητα της Αρχαίας Ελλάδος και του Βυζαντίου διέσωσαν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Έχουμε χρέος απέναντι στους νέους μας να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, αυτόν τον πολιτισμό. Η ελληνορθόδοξη ταυτότητα μας διδάσκει κατανόηση και ανεκτικότητα προς τους άλλους πολιτισμούς. Όχι όμως εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της ιστορικής μας αυτοσυνειδησίας. Ας διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά μας την ελληνορθόδοξη παράδοση και την Ιστορία του Έθνους μας και ας αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή βοήθεια για τον περιορισμό της λαθρομεταναστεύσεως.
*Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ: Βυζαντινολόγος ιστορικός, πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, πρώτη γυναίκα πρύτανης του ίδιου πανεπιστημίου και πρύτανης του Πανεπιστημίου της Ευρώπης. Είναι πρόεδρος, μεταξύ άλλων, του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου, της Επιτροπής Ηθικής του Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα (Γαλλία), του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου των Δελφών (Ελλάδα) και επίτιμη πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών. Διετέλεσε πρόεδρος του Πανεπιστημίου Παρισίων και πρόεδρος του Κέντρου Georges Pompidou- Beaubourg.
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
4:56 μ.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
ΜΑΣΩΝΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ
Πως εισχωρούν οι μασόνοι στο χώρο του θεάματος του Χόλιγουντ, αφήνοντας τα μηνύματά τους. Αφού λοιπόν δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μπουν εκεί, δεν θα αντιμετώπιζαν καμία δυσκολία ούτε για να περάσουν μέσα και στο σημερινό ελληνικό κοινοβούλιο...
Να επισημάνω πάντως πως άλλο Μασόνοι και άλλο Ιλουμινάτι. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Να επισημάνω πάντως πως άλλο Μασόνοι και άλλο Ιλουμινάτι. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
6:01 μ.μ.
1 σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010
H αλήθεια για την Μακεδονία
Ενα βίντεο που αναφέρεται στη Μακεδονία και η ειλικρινής δήλωση του πρώην προέδρου των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόροφ. Μέχρι και οι Σκοπιανοί πολιτικοί το παραδέχονται, ενώ στην Ελλάδα ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι Πράσινοι και "Ελληνικό" Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι συνεχίζουν το ανθελληνικό παραλήρημα παίζοντας θαυμάσια των παιχνίδι της Παγκοσμιοποίησης και των Μεγάλων Δυνάμεων. Ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων είναι οι ίδιοι οι Ελληνες. Αν υπήρχε ομοψυχία και αλτρουισμός η κοινωνία μας θα ήταν πολύ καλύτερη.
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
7:36 μ.μ.
1 σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Ενας πανέξυπνος σκύλος!
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
10:36 μ.μ.
2
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Μια λιονταρίνα που πλημμυρίζει από συναισθήματα!
Aν είστε και εσείς λάτρεις των ζώων, σίγουρα θα ενθουσιαστείτε με το συγκεκριμένο βίντεο. Kαι κάτι άλλο, ο άνθρωπος αυτός, ο Κέβιν Ρίτσαρντσον είναι παράδειγμα προς μίμηση! Ενα ίνδαλμα!
Αναρτήθηκε από
Dimitris Andrikopoulos
στις
7:43 μ.μ.
1 σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)