Πρόλαβα εκείνες τις όμορφες, ξέγνοιαστες και αθώες εποχές τη δεκαετία του '80 που από τα πέντε μου πήγαινα μόνος μου με τα πόδια στο σχολείο και που έπαιζα στην αλάνα μέχρι αργά το βράδυ χωρίς ούτε εγώ, ούτε οι γονείς μου να φοβούνται κάτι. Ισως να μην το ξαναζήσει η χώρα μας ποτέ, αλλά πάντα θα ζω με την ελπίδα ότι τα παιδιά μου θα παίζουν και θα ζουν ανέμελα και άφοβα...
Τα ξημερώματα της Τρίτης ένας 44χρονος συμπατριώτης μας πήγε να ζήσει την ομορφότερη στιγμή της ζωής του, την γέννηση του παιδιού του. Ηθελε να καταγράψει τις στιγμές στην βιντεοκάμερά του. Τρεις μελαψοί τύποι έβγαλαν μαχαίρι και τον δολοφόνησαν χωρίς οίκτο... Δεν ήταν η πρώτη φορά, ούτε και η τελευταία. Θα μπορούσα κι εγώ, θα μπορούσες κι εσύ να ήσουν στη θέση του. Ηταν απλά θέμα συγκυριών... Πριν μερικά χρόνια όμως δεν ήταν. Για να χάσεις τη ζωή σου στην Ελλάδα έπρεπε, είτε να ήσουν μπλεγμένος, είτε να προκαλέσεις. Σήμερα όμως ο καθένας μας μπορεί να δολοφονηθεί αναίτια και αυτό είναι άδικο. Είναι κρίμα. Και έτσι, η Ελλάδα μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Και όσοι αγαπάμε τον τόπο, την κοινωνία, τη ζωή και τους συνανθρώπους μας, στεναχωριούμαστε αφάνταστα για αυτή την κατάντια...
Συλλυπητήρια στη μητέρα και στα ορφανά -πλέον- παιδιά του θύματος...
6 σχόλια:
Τόσο κρίμα ! Γιατί;
Πόσους ακομα θα θρηνησουμε επιτέλους για να γίνουν τα αυτονόητα;
Eleos pia mee ta katakathia poy vrwmizoun ton topo
Πως να χαρείς και να απολαύσεις τη ζωή όταν γύρω σου συμβαίνουν τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα???
Αύτος ο άνθρωπος θα μπορούσε να ήταν ο πατέρας μου που στη δική του χαρά του στέρησαν την ίδια τη ζωή...
Θλίβομαι και θυμώνω για τη κατάσταση της χώρας μας!!!
Ακόμα και αν θέλεις να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο το απάνθρωπο θα καιροφυλαχτεί σε κάθε γωνιά...
δολοφονοι!!!!!
ta
tsoglania ayta prepei na
timorothoyn me ton idio tropo
den antexoyme allo
Δημοσίευση σχολίου