Το 1990 ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν ποδοσφαιριστής της Νάπολι. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας, η γηπεδούχος ομάδα φιλοξενούσε την Αργεντινή του Μαραντόνα.
Διχασμένοι οι φίλοι της Νάπολι, δεν ήξεραν αν έπρεπε να υποστηρίξουν την εθνική τους ομάδα ή το ίνδαλμά τους, τον αρχηγό της αγαπημένης τους ομάδας, της ομάδας της πόλης τους.
Τελικά, η Αργεντινή κέρδισε στα πέναλτι και απέκλεισε τους οικοδεσπότες.
Στον τελικό απέναντι στη Γερμανία, οι ενοχλημένοι από τον αποκλεισμό Ιταλοί, κρατούσαν γερμανικές σημαίες και κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της Αργεντινής, ο Ντιέγκο γύρισε προς το μέρος των Ιταλών και επί δύο λεπτά που διήρκεσε ο ύμνος τους φώναζε: "Είστε πουτ....ς γιοί".
Εγινε διάσημος και μεγαλούργησε με τη φανέλα της Νάπολι, η οποία εδρεύει σε μία από τις πόλεις της Ιταλίας με την υψηλότερη εγκληματικότητα.
Αρκετοί συμπατριώτες του που ταξίδευαν στη Νάπολη γίνονταν θύματα κλοπής από τους Ναπολιτάνους. Οταν εκείνοι πήγαιναν στην αστυνομία για να δηλώσουν την κλοπή, οι καραμπινιέροι τους έστελναν στο σπίτι του Μαραντόνα.
Εκείνος στο μεταξύ είχε κάνει διασυνδέσεις με όλη τη σκοτεινή πλευρά της πόλης, καθώς και με την Καμόρα, την ναπολιτάνικη μαφία. Εκανε ακατάσχετη χρήση κοκαϊνης και ήταν φαν της νυχτερινής ζωής.
Οταν οι συμπατριώτες τού έδιναν τη λίστα με τα κλοπιμαία, εκείνος έκανε ορισμένα τηλεφωνήματα και μέσα σε λίγα λεπτά του έφερναν όλες τις πιστωτικές, τα ρολόγια, τις τσάντες, τα διαβατήρια, τα χρυσαφικά που είχαν κλαπεί.
Αυτό συνέβαινε συνεχώς και στα επτά χρόνια της παραμονής του Μαραντόνα στον ιταλικό νότο.
1 σχόλιο:
kremala
Δημοσίευση σχολίου